wysuwasz śmiałą tezę jakoby ruch, wręcz kierunek został był sprowokowany w celu odwrócenia uwagi ludzkości od spraw realnych, dziejących się dookoła, na rzecz zmyślonych wyobrażeń. Pomyślmy. Rozwój technologiczny powoduje powstanie silnej, wykształconej grupy, która ani nie ma ochoty, czy potrzeby pracować, ani do wojska za bardzo się nie garnie. Za to łaknie sztuki, literatury i teatru (nieco później). Doskonały materiał na rewolucjonistów. Wystarczy rzucić hasło i bum. Ale imperium nie potrzebuje w tej chwili rewolucjonistów, wiec kreuje rynek, a później modę na romantyzm, wykorzystując anomalie pogodowe oraz pęd do zmian. Romantyzm wybucha i mamy zabawę w moc jednostki, jej wewnętrzną przemianę i oczywiście późniejszy sukces. Czyli dysponujemy stadem bohaterów i bohaterek, którzy czekają tylko w nadziei aby umrzeć za ideę. Teraz wystarczy wydawać jednych w nakładzie 1000 a innych 100 000. Każdy kto potrafi coś napisać wierszem, obwoływany jest wieszczem. Rzeczywiście analogia do blogowania i youtubowania, które nawet umiejętności żadnych nie wymaga, jest trafiona. To już mnie nie dziwi dlaczego romantyzmu w szkole nie znosiłem, a jedyną mocną tróję bez poprawek i komentarza na pół strony z pracy zamykającej okres otrzymałem, gdy wkurzony zmieszałem wręcz pozorną wyjątkowość bohatera romantycznego z błotem, zarzucając mu fałsz i nieżyciowość, posługując się nie tylko wiedzą pozalekcyjną, ale i argumentami na które po prostu nie było kontry.

tzn. ten zmyślony kierunek i jego rozwinięcie, czy rozwinięcia, to jest właśnie romantyzm, roman- opowieść, a bardziej precyzyjnie: narracja.

To co się działo w polskiej literaturze, to rozdęcie romantyzmu aż do krwawego porzygania, nie jest chyba nigdzie indziej spotykane. W każdym razie w literaturze angielskiej romantyzm ma zupełnie inne proporcje- mówię tu o hardcorze romantyzmu, romantyzmu tak jak jest ogólnie pojmowany (czyli tej wirtuozerii rymów w pijackim zwidzie), nie o jego twórczych rozwinięciach.

Temat jest niepełny, liźnięty, ale musiałem go tak pociąć, bo to jest temat gigantyczny, z całą pewnością nie na jedną notkę.

"Spojrzałem w boczne lusterko i dosłownie przez ułamek sekundy uchwyciłem przeraźliwie trzepoczącego skrzydłami gołębia- wystrzelił, bo trudno było to nazwać lotem, jakby uderzony rakietą tenisową. Obejrzałem się: nigdzie nie było widać ptaka, tylko parę białych piórek i puch delikatnie uniósł ciepły wiatr."

Kilka takich tępaków rozjechałem i potrąciłem. I nie mam wyrzutów sumienia.

W podstawówce mieliśmy na korytarzu Bruegla i tak jakoś...

Na przerwach lepiej wchodziły.

Ciekawostka z tymi mega erupcjami ale to że w XIX w nie zauważono mega wybuchu to aż dziwi.

Krakatau to chyba zanotowano jakąś falę uderzeniową która obiegła kulę ziemską ze 2 razy. A była ponoć mniejsza niż ten przeoczony.

I ciekawa teoria o której nie słyszałem że erupcję w Japonii spowodowały te mega ciężkie zimy 39/40, 41/42, 43/44 czyli upupiło hitlera.

Siarka (jej areozole) w stratosferze powoduje ten spadek temperatur:

https://www.forbes.com/sites/davidbressan/2016/04/30/volcanic-eruptions-triggered-crises-throughout-european-history/#102692c318c9

To z jakiego powodu temperatura spadła to ja wiem. Nie wiedziałem o koincydencji erupcji w Japonii z zimami 40' bo nie wiedzialem ze w tamtym czasie coś tam fuknęło.

a, to pewnie wcale nie było tego wybuchu