Genezy, osiągasz szczyty kondensacji. Muj plus - tak wielki jak Twoja notka.

znalazłem pierwszy "wywiad"; to znalezisko to jest jednak osiągnięcie, hi hi, ciekawe czy Falkonetti rzucił na to kiedykolwiek swoim przenikliwym ubeckim okiem:

http://newspapers.library.wales/view/4312739/4312743

Tak więc drodzy moi czytelnicy z całą pewnością ten drugi wywiad to legendowanie. Retinger ze swoim... kolegą wybrali się na wycieczkę do nadchodzącej Polski najpierw statkiem do Niemiec. Na statku nastąpiły dwa fajne wydarzenia- jedno wyprowadziło z równowagi Conrada bo chciał się popisać przed kapitanem statku którym płynęli (chyba frachtowiec jak pamiętam), że też był kapitanem, ale rzeczony kapitan nie znał się na żartach. 

Drugie wydarzenie to wspomnienie Conrada dotyczące zachowania się Anglików podczas walki- nie wspomina gdzie był tego świadkiem i czy zdarzeń było kilka, ale był do głębi zdegustowany ich zachowaniem, bo oni byli przerażeni i chyba nawet krzyczeli ze strachu. Conrad widział wiele wojen ale ta niespodziewana i odmienna reakcja Anglików utkwiła w nim głęboko.

Jeszcze coś: wywiad przeprowadził Marian Dąbrowski, tak ten właśnie mąż Dąbrowski i do tego największy potentat prasowy przedwojnia. No i jeszcze ten przyklejony do Conrada Żeromski... muszę wreszcie przestać pisać o agentach...muszę wreszcie przestać pi...piiiiii

 "Muj plus " - błagam, proszę! Tylko nie takie błędy!!!

Wiedziałem, że kiedyś całkowicie ulegniesz bosonowym zarazkom i zaczniesz gadać sam ze sobą. Wróżę co najmiej 4000 odsłon.

Twoje żarty są na coraz wyższym poziomie lecz nie mam jeszcze w sobie wystarczającego samozaparcia aby przeczytać jedną twoją notkę. Ale widzę że potrafisz już zabawć czytelników- tak trzymaj. Jak na razie tylko ty gadasz sam ze sobą, ja uzupełniam w ten prosty sposób swoje notki.

Masz wszystko podane na tacy- ten wywiad był pretekstem dla planowej podróży dwóch agentów. Conrad nie udzielał wywiadów i można sobie już samemu przemyśleć dlaczego i jakie motywacje kierowały Conradem bo raczej nie miłość do ojczyzny. Conrad będąc w Krakowie i Zakopanem próbował nawiązać kontakty z politykami i z tego co wiem to słabo to poszło; Piłsudzki, mimo nalegań Conrada, chyba się z nim nie spotkał, nie wiem jaki wpływ polityczny wywierała jego obecność w czasie kształtowania się Polski. Do diaska... takie było modus operandi i jeśli to nie jest ciekawe to co jest?

Czytasz/czyta pan, jeśli nie jesteśmy na ty,/ wybiórczo. Zatem brak podstaw do osądu. Ja pisuję teksty częściowo na podstawie znalezisk tekstowych bosona, teksty, które są w papierowej SN.  

Właśnie z tą telepatią to nie jestem taki pewien czy nie doszliśmy- coś mnie nurtowało żeby ten wywiad znaleźć i powiesiłem go można powiedzieć że bezwiednie, nawet przez chwilę żałowałem że to zrobiłem, bo przecież nie wiedziałem wtedy jaką tajemnicę kryje- coś jak w filmie Powiększenie gdy ten malarz opisuje sposób malowania, że nie wie dopóki jakiś fragment nie naprowadzi go na rozwiązanie przez siebie malowanego obrazu. No i to była ta data- wspomnienia Retingera, przeszłość Conrada- nie może być pomyłki.

nie no trochę sobie żartuję- przecież wiadomo jaka to mieszanka Retinger+Conrad, nawet w Meksyku do dziś się odbija

W necie wszyscy są na Ty. Proszę pisz tak do mnie.

Trzeba było tak od początku. Super!

pierwszy z dwu wywiadów z Conradem

miejscowość Cardiff, Walia, gazeta codzienna "Western Mail" 1-szy stycznia 1897 (czwarta strona)

"Nowy powieściopisarz o Dickensie.

Opinia Pana Josepha Conrada o Dickensie.

Wizytujący nowelista w osobie pana Josepha Conrada zatrzymał się w Cardiff przez kilka ostatnich dni. Pan Conrad był gościem pana Spiridiona, w którego to rezydencji na Cathedral-road był widziany przez jednego z naszych reprezentantów. Pan Conrad jest autorem “Aylmer’s Folly” (Szaleństwa Almayera) i innych prac, a jego powieści ukazały się w odcinkach jak i w formie książkowej. Jest wysoki, ciemny i o zdecydowanie celtyckim wyglądzie; zapytany o pokrewieństwo pomiędzy Celtami i Polakami- pan Conrad jest dzieckiem tego ciemiężonego i nieszczęśliwego narodu- odpowiedział, że mają wiele wspólnego, temperament marzycielski, poetycki, romantyczny.

Sam pan Conrad przeszedł wiele kolei losu i niecodzienne doświadczenia, które bez wątpienia dla jego obecnej sytuacji są wartością. Jego ojciec brał udział w politycznej agitacji i (jak wielu z jego krajan) został wygnany na Syberię razem ze swoją rodziną, w której był mały Joseph, dziecko trzy lub czteroletnie. Najwcześniejsze zdarzenia które pan Conrad sobie przypomina są najbardziej przerażającymi ze wszystkich szerokich dominiów Cara i nie jest zaskakującym to, że on wyraża szczery podziw dla naszego kraju wolności. W tym względzie, tak przy okazji, jego gospodarz tak samo mu wtóruje.

“Mój ojciec powinien to był wiedziec” jest jego uwagą ”bo spróbował dziewięciu krajów!”.

Nasz przedstawiciel dowiedział się, że pan Conrad, jak wielu jego krajan, porzucił swoje nazwisko, które było zupełnie nie do wymówienia przez angielskie usta.

Po kilku latach rodzina Conradów została zwolniona z Syberii i młody wtedy Joseph dostał się do angielskiej marynarki, a następnie do floty handlowej, urozmaicając swoją karierę długim pobytem w interiorze afrykańskim. Był jeszcze marynarzem kiedy ogarnęła go pasja pisarska

i odnalazł się władnym lekkiego pióra. Zachęta jego przyjaciół zdeterminowała jego postawę na nowej drodze kariery i, chociaż nie jest w żadnym razie młodym pisarzem, mówi o tym z zaraźliwym entuzjazmem.

Podczas konwersacji pan Conrad skorzystał z okazji do odniesienia się do wiadomości “Westministerskich” z poniedziałku, gdzie mówi się o Dickensie jako o tym, którego się mało poważa w pewnych modnych dziś kołach krytyków. On nie uważa, że to szeroki pogląd.

“Dickens” powiedział, “wciąż utrzymuje swoją popularność. Wg. mnie zostawił swój znak nie dlatego, że jest karykaturzystą (jak wielu ludzi twierdzi), ale z powodu ekstremalnego uproszczenia oraz barwnej ekspresji. Nie jest jego pisarstwo wysoką sztuką ale przenosi ponadprzeciętny sens humanizmu. Wydaje mi się że Dickens nigdy nie przestanie być jednym z mistrzów: jest nie do podrobienia i jest o wiele bardziej dostępny dla ogółu  niż Thackeray. Nie nadał angielskiemu nowej formy, lecz użył go w ten sposób jak nikt przed nim i jego słabości pomogły zbudować jego wielkość”.

Zapytany co do swojego pisarstwa pan Conrad powiedział, że obecnie zajęty jest morską historią traktowaną na całkowicie nowych liniach.

Kiedy nasz przedstawiciel odszedł pan Conrad skorzystał z okazji aby wyrazić swoją wysoką opinię w gazecie “Western Mail” jako o interesującej i orginalnej gazecie i to (dodał) było ogólne przekonanie w kołach w których się obracał."