Suzanna bierze cię na dół, do siebie, blisko rzeki

sunące słychać łodzie, możesz tę noc mieć na wieczność

jest na poły pomylona, lecz dlatego iść z nią chciałeś

w dłoniach twych herbata i pomarańcze, co przybyły z Chin dalekich

i już chcesz jej powiedzieć, że w twym sercu brak miłości

lecz ona na swej fali cię unosi

i pozwala rzece rzec, że ty zawsze jej kochankiem byłeś

 

i chcesz z nią pielgrzymować i chcesz pielgrzymować na ślepo

i wiesz że ona tobie ufa

bo dotknąłeś jej doskonałego ciała- umysłem swym

 

Pan Jezus był żeglarzem gdy po wodzie stawiał kroki

a czas zwolnił jak ze swej samotnej wieży z drewna- patrzył

i jak już był pewien, że tonący jedynie go dostrzegą

rzekł, że wszyscy żeglarzami będą, aż ich morze oswobodzi

lecz on sam był połamany, długo nim niebiosa się otwarły

opuszczony, prawie ludzki, zatopił się w twą jaźń, jak kamień

 

i chcesz z nim pielgrzymować, i chcesz pielgrzymować na ślepo

i myślisz, że mu chyba zaufasz

bo dotknął twego doskonałego ciała- umysłem swym

 

Suzanne bierze cię za rękę i prowadzi cię ku rzece

Jest ubrana w szmatki-piórka z magazynów Zbawienia Armii

a słońce niczym miód oblewa Naszą Panią od Przystani

ona wie jak między odpadkami i kwiaty szukać

Tam herosi w wodorostach, tam są o poranku dzieci

wychylają się po miłość i zawsze się tak schylać będą

gdy Suzanne trzyma lustro

 

i chcesz z nią pielgrzymować i chcesz pielgrzymować ślepo

i wiesz że jej możesz ufać

bo dotknęła twego doskonałego ciała- umysłem swym

---

tagi: suzanne  cohen 

	genezy
	7 listopada 2018 02:38

9     1719    1 zaloguj sie by polubić