Koncepcja dosyć naciągana i kilku istotnych problemów nie wyjaśnia. Rzeczywiście pomagano sobie camera obscura i pozniej pudłem z soczewką, ale o tym od dawna wiadomo. Gdzie są problemy?

Po pierwsze obiekt musi być nieruchomy podzas kopiowania, dlatego tą metodą wykonywano krajobrazy, wnętrza, budynki, martwe natury. Nie da się w ten sposób uchwycić chwilowej, żywej twarzy. Po drugie ówczesne soczewki silnie zniekształcały obraz (dystorsja, krzywizna pola, obraz jaśniejszy w środku, itd) czyli tak uzyskany obraz nie może w dzisiejszym rozumieniu "fotograficznie" odwzorować kształtów. Czy autor filmu zauważył na obrazach jakieś zniekształcenia typowe dla soczewki? Nie widziałem do końca, to nie jestem pewien. Raczej podkreślał idealnosć odwzorowania, co jest dziwne.

Jakie ówczesne soczewki? Facet robi ówczesną soczewkę na filmie, farby też. Tak, może odwzorować obraz fotograficzny w dzisiejszym rozumieniu jego metodą. Dokładnie fotograficznie odwzorować.

Daj zdrowie tak skopiować fotografię z ręki, bez pomocy ustrojstwa Johannes Vermeer. Facet pierwszy raz w życiu maluje olejnymi. 

Perfekcja. Sztuka widzenia vs sposób widzenia i zapisu. Jakiś czas temu widziałem ten film i nie byłem zaskoczony. 

to znaczy Vermeer wisi, nie Jenison

camera lucida- po prostu pięknie

jak najbardziej, jak najbardziej...

wykład o ustrojstwie

Chodzi o to, że sztuka to śtuczka. Lusterko na patyku to Vermeer i kilku innych, nie wszyscy. Generalnie o tych co "malowali światłem". W wykładzie o ustrojstwie pokazane są dwa dowody z optyki na to że Vermeer nie malował z wyobraźni i że używał optycznego ustrojstwa. Chodzi nie o wszystkich bo inni mieli inne, własne śtuczki. U Leonardo np. efekt sfumato- nie jest to już chyba dla nikogo tajemnica. A co jak wielki Leonardo latał z lusterkiem na patyku? Co wtedy się stanie? Jasny szlag tę całą sztukę strzeli, czy jak?

tak, jest nie do ruszenia, ale przy płaszczu lusterko na kijku było grane na bank

Stare jest piękne a nowe jeszcze piękniejsze ;)

https://youtu.be/2PRstqOOT3o

Samo przesłanie filmu jest fałszywe. "Z takim przyrządem każdy może malować jak Vermeer". No właśnie nie może, bo istotą jest kompozycja, światło, oddanie klimatu sceny, emocji i charakteru postaci, a nie użycie takiej czy innej techniki.

W dodatku bywają malarze o szczególnej pamięci fotograficznej. Nie szkicują, nie stosują fotografii. Wystarczy im rzut oka, i precyzyjnie malują detal po detalu, "jak żywy". Nie koniecznie natychmiast. Obraz może im się przypomnieć po kilku dniach.  Dziwnie to czasem wygląda, bo obraz zaczynają w dowolnym miejscu, np w lewym dolnym rogu. Oczywiście taka zdolność jest niezwykle rzadka, więc reszta twórców stosuje różne sztuczki.

Istotą u Vermeer'a jest realistyczne przedstawienie tematu- wszystkie inne kwestie są drugorzędne do tej właśnie- są ważne, ale najważniejszy tu jest realizm.

Kiedy Renesansowe obrazy stawały się coraz bardziej realistyczne, w tym samym czasie nastąpił dramatyczny rozwój przyrządów optycznych- Hockney zobaczył w tym zależność i inni podążyli tym tropem i udowodnili, że ta zależność jest. U Vermeera jest bardzo łatwo udowodnić, że nie malował z wyobraźni. Dokładnie odwzorował: mapy (jest wiele map na jego obrazach), stół, krzesła (są w muzeach do porównania), instrumenty muzyczne (virginal i dokładne odwzorowanie ornamenu koników morskich). Co ciekawe Vermeer malował w jednym pomieszczeniu kilka różnych scen- udowodniono to przez "odwróconą geometrię", rewers pomiarów jego obrazów. Mało tego- zmieniająca się wielkość jego obrazów teoretycznie idealnie pasuje do teoretycznej odległości (od tylnej ściany) soczewki przestawianej w różnych układach kompozycyjnych. Kurna, jak filmy Monty Pathona- tanim kosztem w jednej sypialni te ohydne pytonowskie syfy były robione.

Wielkość obrazów holenderskich mistrzów była determinowana wielkością camera obscura lub też odległością soczewki w innym ustrojstwie. Zwróć uwagę na wielkość obrazów holenderskich mistrzów camera lucida (chociaż, najpiękniejszy obraz Rafael'a jaki widziałem też kurna był niewielkich rozmiarów)- są naprawdę małe- zawsze mnie to zastanawiało, ta maniera minimalizmu.

Zależność wielkości fizycznej obrazów (tych z dużą precyzją odwzorowania) do ich odwzorowania za pomocą luster i soczewek (automatycznie wyklucza ta zależność duże obrazy w "wysokiej rozdzielczości") jest moją koncepcją taką narzucającą się automatycznie z fotografii, więc to jest tylko hipoteza (chyba że ktoś już to wcześniej zauważył):

Vermeer:

Dziewczyny z perłą- 44.5cm-39 (dlatego obraz na górze notki nie jest ostra- za bardzo jest powiększony- jest jeszcze kwestia ostrości soczewki Vermeer'a)

Lekcja muzyki - 74,6cm-64,1

Rafael:

prace Rafaela i wielkości fizyczne w centymetrach obrazów- oleje są małe (duże są freski)

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_works_by_Raphael

U Leonarda podobnie:

Mona Lisa 77cm- 53cm

same twarze mają nie więcej niż 10cm