To ile Polska ma za to zapłacić? No ale skoro Pan Koprowski był Żydem, to może jednak powinien zapłacic Izrael?

Polecam państwa uwadze raport w temacie AIDS - uważam za uczciwy - http://www.tomaszgabis.pl/2009/03/04/raport-o-aids/

to jest niezłe, Gość:

https://www.gosc.pl/doc/4388622.Szczepionka-zycia

"Wieść o epidemii dotarła do wirusologa Hilarego Koprowskiego, który od 1944 r. pracował w USA dla koncernu farmaceutycznego Wyeth. Od lat prowadził badania, szukając skutecznej szczepionki na polio. Szczepionka była jeszcze w fazie badań, ale Koprowski wyprosił w firmie Weyth 9 mln dawek, które za darmo wysłano do Polski. Szczepienia rozpoczęto na początku 1959 roku. Efekt był natychmiastowy. Liczba zachorowań spadła do zaledwie kilkuset. Dzięki szczepionce epidemię polio udało się opanować. W 2001 r. WHO ogłosiła, że Europa jest strefą wolną od tej choroby. Wirus wciąż jednak atakuje w Afryce i Azji. Kolejna epidemia jest tam tylko kwestią czasu. Czy w Europie też? To zależy od tego, czy będziemy używali szczepionki."

Tylko jedna rzecz, heinemedina to choroba brudu. "Do organizmu wirus dostaje się drogą fekalno-oralną, a potem przez nabłonek jelit, gdzie się replikuje." Jednym słowem woda: ciepła w kranie, no albo zimna, ważne że jest w kranie. 

Z poniższego wynika, że AIDS może być związany także z kolonializmem w inny sposób. W 1928  45% kobiet mieszkających w Leopoldville żyło z prostytucji, a w 1933 15% z nich miało syfilis co przyczyniało się w inny sposób do infekcji. Inna hipoteza jest znowu związana ze szczepieniami- używanie tych samych igieł przy szczepieniach przeciw malarii itp. (nie było jednorazowych, używano tych samych wielokrotnie).

Ponieważ w 1987 Anglicy wypuszczają pierwszą fałszywkę o szczepieniach i AIDS, druga informacja z 1992 staje się przez to mało wiarygodna (autorem też jest Anglik). Anglicy najwyraźniej używają swoich teorii jako języka dyplomatycznego- chcą albo obciążyć Amerykanów (doraźne interesy na terenach byłego Konga?), albo odsunąć podejrzenia od siebie (jest coś o czym wciąż nie wiemy).

There is evidence that humans who participate in bushmeat activities, either as hunters or as bushmeat vendors, commonly acquire SIV.[238] However, SIV is a weak virus which is typically suppressed by the human immune system within weeks of infection. It is thought that several transmissions of the virus from individual to individual in quick succession are necessary to allow it enough time to mutate into HIV.[239] Furthermore, due to its relatively low person-to-person transmission rate, SIV can only spread throughout the population in the presence of one or more high-risk transmission channels, which are thought to have been absent in Africa before the 20th century.

Specific proposed high-risk transmission channels, allowing the virus to adapt to humans and spread throughout the society, depend on the proposed timing of the animal-to-human crossing. Genetic studies of the virus suggest that the most recent common ancestor of the HIV-1 M group dates back to circa 1910.[240] Proponents of this dating link the HIV epidemic with the emergence of colonialism and growth of large colonial African cities, leading to social changes, including a higher degree of sexual promiscuity, the spread of prostitution, and the accompanying high frequency of genital ulcer diseases (such as syphilis) in nascent colonial cities.[241] While transmission rates of HIV during vaginal intercourse are low under regular circumstances, they are increased many fold if one of the partners suffers from a sexually transmitted infection causing genital ulcers. Early 1900s colonial cities were notable due to their high prevalence of prostitution and genital ulcers, to the degree that, as of 1928, as many as 45% of female residents of eastern Kinshasa were thought to have been prostitutes, and, as of 1933, around 15% of all residents of the same city had syphilis.[241]

An alternative view holds that unsafe medical practices in Africa after World War II, such as unsterile reuse of single use syringes during mass vaccination, antibiotic and anti-malaria treatment campaigns, were the initial vector that allowed the virus to adapt to humans and spread.[239][242][243]

The earliest well-documented case of HIV in a human dates back to 1959 in the Congo.[244] The earliest retrospectively described case of AIDS is believed to have been in Norway beginning in 1966.[245] In July 1960, in the wake of Congo's independence, the United Nations recruited Francophone experts and technicians from all over the world to assist in filling administrative gaps left by Belgium, who did not leave behind an African elite to run the country. By 1962, Haitians made up the second largest group of well-educated experts (out of the 48 national groups recruited), that totaled around 4500 in the country.[246][247] Dr. Jacques Pépin, a Quebecer author of The Origins of AIDS, stipulates that Haiti was one of HIV's entry points to the United States and that one of them may have carried HIV back across the Atlantic in the 1960s.[247] Although the virus may have been present in the United States as early as 1966,[248] the vast majority of infections occurring outside sub-Saharan Africa (including the U.S.) can be traced back to a single unknown individual who became infected with HIV in Haiti and then brought the infection to the United States some time around 1969.[249] The epidemic then rapidly spread among high-risk groups (initially, sexually promiscuous men who have sex with men). By 1978, the prevalence of HIV-1 among homosexual male residents of New York City and San Francisco was estimated at 5%, suggesting that several thousand individuals in the country had been infected.[249]