Będzie o czymś niesamowitym, o tym mianowicie jakie fajne rzeczy kryją się pod dziwacznym słowem, słowem kojarzącym się z kolejną księgą Tytusa Romka i A’Tomka, czyli wyrazem szybolet. Ale za nim o tym, małe wyjaśnienie- tytuł przedostatniej notki był kontrowersyjny, ale dobrze odzwierciedlał w jaki sposób konstruuje się imprezy, milionowe imprezy, które zmuszeni jesteśmy przyjąć z całym dobrodziejstwem inwentarza. Recepta jest prosta: coś nieprzyjemnego, co chcemy przemycić, owijamy w coś, czemu trudno się po prostu oprzeć. Ot taki prostacki przypadek Lecha Wałęsy zawiniętego w Ikonę. Już wyobrażam sobie osobę, która w czasach Solidarności by powiedziała o Wałęsie to, co wszyscy teraz już wiemy, jakich kalumni by doświadczyła. Ale cóż, nie przeszkadza to nam, jak widać, pakować się w wyjeżdżoną koleinę zakończoną jak zwykle betonowym murem. Jeden z zamysłów mojego tytułu był właśnie taki, żeby pokazać ten mechanizm. Że co? Że mogłem wylecieć? Oczywiście, element ryzyka w tym oczywiście jest, ale stawka o którą się gra w realu jest z reguły bardzo wysoka.

Teraz o tym słowie szybolet. W internecie ilustracją tego słowa jest scena w barze, w filmie Tarantino “Bękarty Wojny”. Przy stole siedzą przebrani za niemieckich żołnierzy szpiedzy razem z nieświadomym sytuacji SS-manem. Gdy przychodzi do zamawiana przebrany za niemieckiego oficera Anglik czy Amerykanin podnosi rękę i wykonuje palcami gest pokazujący liczbę trzy. Jak wiadomo Anglosasi mają inny sposób niż Niemcy czy my na pokazywanie liczby trzy. Tak naprawdę to za pokazanie na palcach liczby dwa we współczesnym Londynie można sobie niezłej biedy napytać. Mało tego, pokazanie kierunku też jest ściśle obwarowane kodem postępowania. No więc pokazuje ten oficer liczbę trzy i w tym momencie wszystko jest już wiadome, a scena kończy się oczywiście jatką.

Lubię film Łowca jeleni także za sceny takiej zabawy, chociaż ta zabawa pewnie jest tam dla wzmocnienia realizmu filmu. Dla nas te zabawy są raczej nie do wyłapania dlatego, bo reżyser bawi się naszą przestrzenią kulturową (film przedstawia środowisko Łemków). Jest też oczywiście słynna scena z pokazywaniem liczby trzy, kiedy De Niro wskazuje ilość kul, które chciałby mieć w bębenku podczas gry w rosyjską ruletkę. Ale scena, którą można nazwać szyboletem to scena gdzie De Niro wykonuje coś, co w języku angielskim nazywa się Slavic crouch czy też Slavic squat słowiański przykuc. Żeby było śmiesznie źle wykonany przykuc, kiedy pięty są uniesione do góry, ma podobno w Rosji nazwę przykuc zachodniego szpiega. Przykuc nie jest domeną Słowian, w Chinach też często kucają i dobrze bo kucanie jest bardzo zdrowe dla naszych jelit, ale w tradycji angielskiej tak to jest właśnie określane. Po prostu nic tylko kucaj pl.

Szybolet jest bardzo pomocnym narzędziem w rozpoznawaniu sytuacji swój/obcy. Czy cała idea szyboletu nie jest taką wizualizacją naszych przeczuć, naszego instynktu? Rozpoznajemy podświadomie odstępstwo od reguły, od wzorca. Zwykle nie mamy czasu ani ochoty tego zgłębiać, ale nasz instynkt generuje taką informację.

Dlatego jeśli ktoś przyjdzie i powie: cześć jestem Scypion, garuję w pierdlu od dziesięciu już lat i później zacznie sadzić jakieś farmazony to, na miłość, nie stawiamy mu za te jego farmazony lajków. 

 

---

tagi: szybolet  shibboleth 

	genezy
	26 listopada 2017 20:01

22     2359    1 zaloguj sie by polubić